Wat is Jovibarba: leer hoe u voor Jovibarba-planten kunt zorgen

2025 Auteur: Chloe Blomfield | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2025-01-22 15:37

Lieve, eigenzinnige kleine vetplanten in de tuin voegen charme en gemak toe aan het onderhoud, of ze nu in de grond of in containers worden gekweekt. Jovibarba behoort tot deze plantengroep en produceert compacte rozetten van vlezige bladeren. Wat is Jovibarba? Je kunt deze kleine plantjes zien als een andere vorm van kippen en kuikens, maar ondanks al zijn overeenkomsten in uiterlijk is de plant een aparte soort. Het behoort echter tot dezelfde familie, deelt identieke sitevoorkeuren en ziet er bijna niet uit.

Verschil tussen Sempervivum en Jovibarba

Sommige van de gemakkelijkste en meest aanpasbare planten die beschikbaar zijn, zijn vetplanten. Veel hiervan zijn zelfs winterharde exemplaren die kunnen leven in zone 3. van het Amerikaanse ministerie van landbouw.

Jovibarba-kippen en -kuikens zijn geen Sempervivum, een geslacht dat kippen en kuikens en verschillende andere sappige soorten omvat. Ze zijn gedefinieerd als een apart geslacht en hoewel ze er hetzelfde uitzien en een gemeenschappelijke naam delen, reproduceren ze heel anders en produceren ze onderscheidende bloemen. Net als Sempervivum is de verzorging van Jovibarba eenvoudig, ongecompliceerd en gemakkelijk.

De verschillen tussen deze twee planten gaan verder daneenvoudige wetenschappelijke en DNA-classificatie. Op de meeste locaties is het kweken van Jovibarba-planten in plaats van Sempervivum een uitwisselbare optie. Beide hebben zonnige, droge locaties nodig en produceren enkelvoudige rozetten met blozende bladeren. Hier houden de overeenkomsten echter op.

Sempervivum-bloemen zijn stervormig in roze, wit of geeltinten. Jovibarba-kippen en -kuikens ontwikkelen klokvormige bloemen in gele tinten. Sempervivum produceert pups op uitlopers. Jovibarba kan zich met pups voortplanten op uitlopers of tussen de bladeren. De stengels, die de jongen aan de moederplant (of hen) hechten, zijn broos en droog met de leeftijd. De pups maken zich dan gemakkelijk los van de ouder, worden weggeblazen of worden verplaatst en wortelen op een nieuwe plek. Dit geeft Jovibarba-soorten de naam "rollers" vanwege het vermogen van de pups (of hennen) om van de kip weg te rollen.

De meeste soorten Jovibarba zijn alpensoorten. Jovibarba hirta is een van de grootste soorten met verschillende ondersoorten. Het heeft een grote rozet met bordeauxrode en groene bladeren en produceert veel pups genesteld in de rozet. Alle Jovibarba-planten hebben vanaf de volwassenheid 2 tot 3 jaar nodig voordat ze gaan bloeien. De ouderrozet sterft terug na de bloei, maar niet voordat er talloze pups zijn geproduceerd.

Jovibarba-planten kweken

Plant deze vetplanten in rotstuinen, gelaagde tuinen en goed doorlatende containers. De belangrijkste zaken bij het leren zorgen voor Jovibarba en zijn verwanten zijn een goede afwatering en bescherming tegen uitdrogende wind. De meeste soorten gedijen zelfs op plaatsen waar veel sneeuw ligt en zijn bestand tegen temperaturen van -10 graden Fahrenheit (-23 C.) ofmeer met wat beschutting.

De beste grond voor Jovibarba is een mengsel van compost met vermiculiet of zand toegevoegd voor een betere drainage. Ze kunnen zelfs in klein grind groeien. Deze schattige kleine plantjes gedijen goed in arme grond en zijn, eenmaal gevestigd, voor korte tijd droogtetolerant. Voor de beste groei moet in de zomer echter meerdere keren per maand extra water worden gegeven.

Voor het grootste deel hebben ze geen kunstmest nodig, maar kunnen ze in het voorjaar baat hebben bij een beetje beendermeel. De zorg voor Jovibarba is minimaal, en ze gedijen eigenlijk op welwillende verwaarlozing.

Zodra de rozetten zijn uitgebloeid en zijn afgestorven, trekt u ze uit de plantengroep en installeert u ofwel een pup op de plaats of vult u ze met aardemengsel. De bloemsteel zit over het algemeen nog steeds vast aan de dode of stervende rozet en als je eraan trekt, wordt de rozet verwijderd.