Veelvoorkomende komkommersoorten - Soorten komkommer voor de tuin

2024 Auteur: Chloe Blomfield | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-15 23:58

Er zijn in principe twee soorten komkommerplanten, de planten die vers worden gegeten (komkommers in schijfjes snijden) en de planten die worden gekweekt om te worden gebeitst. Onder de paraplu van deze twee veelvoorkomende komkommersoorten vindt u echter een schat aan verschillende variëteiten die geschikt zijn voor uw teeltbehoeften. Sommige kunnen glad of stekelig zijn, sommige hebben veel zaden of heel weinig, en sommige kunnen meer groeien in habitat of bossig. Door een beetje over verschillende komkommerrassen te leren, kun je beslissen welke het beste bij je behoeften past.

Groeivereisten voor veelvoorkomende komkommersoorten

Of het nu gaat om het kweken van plakjes komkommer of het inleggen van komkommersoorten, beide soorten komkommerplanten hebben dezelfde eisen. Komkommers gedijen goed in vruchtbare, goed doorlatende grond in de volle zon. Deze groenten van het warme seizoen moeten worden geplant nadat alle vorstgevaar in uw gebied is verstreken en de bodemtemperaturen ten minste 60-70 graden F. (15-21 C.) zijn.

Zaden worden meestal geplant in heuvels met 4-5 geplant op een diepte van 2,5 cm. Heuvels van komkommers moeten 3-5 voet (91 cm.-1,5 m.) uit elkaar worden geplaatst in rijen 4-5 voet (1-1,5 m.) uit elkaar voor wijnstokken of space bush-variëteiten van komkommer 3 voet (91 cm) uit elkaar tussenheuvels en rijen. Als de planten een paar bladeren hebben, dun de heuvel dan uit tot slechts een paar planten.

Als je een vliegende start wilt maken met je komkommeroogst, begin dan 2-3 weken voor de daadwerkelijke plantdatum binnen met zaaien. Verplant de zaailingen wanneer ze minstens twee bladeren hebben, maar zorg ervoor dat ze eerst worden uitgehard.

Soorten Komkommer

Beitskomkommers zijn meestal korter dan schijfjes, 7,5-10 cm lang met dunne schil en stekels. Ze hebben vaak een gestreepte huidskleur met gradaties van donkergroen tot lichtgroen aan het uiteinde van de bloesem. Ze zijn over het algemeen eerder klaar voor de oogst dan hun neefjes die snijden, maar hun oogst is korter, ongeveer 7-10 dagen.

Snijden van komkommers dragen langer fruit, ongeveer 7-8 inch (17,5-20 cm.), en hebben een dikkere schil dan beitssoorten. Vaker wel dan niet is hun schil uniform donkergroen, hoewel sommige cultivars een gestippelde kleur hebben. Ze geven later vrucht dan beitskomkommers, maar dragen langer vrucht, ongeveer 4-6 weken. De komkommers die je bij de kruideniers ziet, zijn meestal dit soort komkommers. Soms aangeduid als Amerikaanse komkommer, hun dikkere schil maakt ze gemakkelijker te verzenden en hun gebrek aan stekels is aantrekkelijker voor veel consumenten.

Sommige mensen voegen een derde komkommerclassificatie toe, cocktailkomkommers. Zoals je misschien al geraden hebt, zijn dit kleine vruchten met een dunne schil die soms "snackkomkommers" worden genoemd, omdat ze gemakkelijk in een paar knapperige happen kunnen worden gegeten.

Komkommervariëteiten

Onder zowel het snijden als het beitsenvariëteiten, vind je cultivars zonder ruggengraat, dunne huid en zelfs burpless.

Burploze komkommers zijn gekozen vanwege hun onvermogen om gasvorming te veroorzaken, wat voor sommige mensen buitengewoon ongemakkelijk kan zijn. Cucurbitacines die bij sommige mensen gasvorming bevorderen, bevatten veel cucurbitacines, de bittere verbindingen die in alle komkommerachtigen worden aangetroffen - komkommers zijn daarop geen uitzondering. Het lijkt erop dat pitloze variëteiten met een dunne schil een lagere hoeveelheid cucurbitacine hebben dan hun tegenhangers en daarom vaak "burpless" worden genoemd.

Er zijn veel soorten komkommer, vaak met hun naam een verwijzing naar het gebied van de wereld waar ze het meest worden verbouwd.

• Een van de meest voorkomende komkommersoorten is de Engelse of Europese komkommer. Deze cukes zijn bijna pitloos, dun van huid zonder stekels en lang (1-2 voet lang) (30-61 cm.). Ze worden op de markt gebracht als "burpless" komkommers en hebben een milde smaak in vergelijking met veel andere soorten. Omdat ze in kassen worden gekweekt, zijn ze ook duurder.
• Armeense komkommers, ook wel slangenmeloen of slangkomkommer genoemd, hebben zeer lange, gedraaide vruchten met een donkergroene, dunne schil en lichtgroene strepen over de lengte van de vrucht – die geel wordt en aromatisch als het rijpt en heeft een milde smaak.
• Kyuri, of Japanse komkommers, zijn slank, donkergroen met kleine bultjes en dunne schil. Ze zijn knapperig en zoet met kleine pitjes. Ik heb ze vorig jaar gekweekt en raad ze ten zeerste aan. Het waren de lekkerste komkommers die ik ooit heb gehad en ze droegen wekenlang vrucht. Deze variëteit gedijt het beste als ze van een trelling is voorzienof anderszins verticaal gegroeid. Japanse komkommers zijn ook "burpless" variëteiten.
• Kirby-komkommers zijn vaker wel dan niet degene die je koopt als commercieel verkochte augurken. Deze komkommers zijn meestal niet gewaxt en hebben een knapperige, dunne schil met kleine onbeduidende zaadjes.
• Citroenkomkommers zijn, zoals de naam al doet vermoeden, zo groot als een citroen met een bleke citroenkleurige schil. Naarmate deze variëteit rijpt, wordt de schil goudgeel met fruit dat zoet en knapperig is.
• Perzische (Sfran) komkommers lijken op Amerikaanse komkommers, maar dan wat korter en compacter. Deze cukes zijn sappig en knapperig. Perzische komkommers zijn stevig genoeg om hitte te weerstaan en zijn heerlijk om te roerbakken.